Mijn oma herleeft, dankzij Grace Stulting. Zij kookt een keer in de maand voor ongeveer 35 tot 40 personen in het restaurant Bij de Buren van de ZZG zorggroep een Indische maaltijd. Ik was er een maand geleden en het was alsof mijn oma weer terug was op aarde…

Het is al weer enige tijd geleden, dat mijn oma is heen gegaan. Zij kon heerlijk Indisch koken en stond daar ook bekend om in mijn geboortedorp. Grace Stulting is jonger dan mijn oma, maar heeft de magie in handen die ook mijn oma had. Zij brengt de smaak van mijn jeugd en de geur van mijn wortels opnieuw in haar gerechten tot leven.

Voor wie een keer lekker Indisch wil eten: kom een keer naar restaurant Bij de Buren aan de Irene Vorrinkstraat. De sfeer is apart, want je neemt plaats tussen de bewoners van de ZZG zorggroep die ook daar komen eten. Het team van Grace zorgt voor de Oosterse tinten in de aankleding en bij de bediening aan het buffet.

Wat at ik zoal die avond?

Saté, natuurlijk. Met lontong. Dat laatste is gebroken kleefrijst die in geperforeerde zakjes gekookt wordt en uiteindelijk als een soort rijstkussentje eindigt. Dat kussentje wordt weer in partjes gesneden om het behapbaar te maken.

En och, al die herkenbare gerechten, waarvan ik natuurlijk de namen nooit weet. Rendang bijvoorbeeld, een vleesgerecht met boemboe, een speciaal kruidenmengsel. En de welbekende loempia. Of pangsit goreng…

Oma

Heel speciaal voor mij was de ontdekking van frikadel djagoeng tussen de vegetarische gerechten. Hoe vaak was het wel niet, dat ik met grote ogen naast mijn oma stond als ze het deegmengsel met prei, kruiden en mais in olie doopte, dat miraculeus genoeg veranderde in het lekkerste lekkernij wat ik ooit geproefd heb. En ja, Grace heeft het waargemaakt. Het waren echt de maiskoekjes van mijn oma. Zacht, sappig, kruidig en zoet.

Naast al dat lekkere eten was er sfeervolle muziek van Buddy. Passend bij een Indische avond.